Załóżmy na moment, że przywykliśmy do patrzenia na muzykę przez pryzmat przyjętych hierarchii. Od muzyki klasycznej po cały szereg nowych, słownych ujęć współczesnej muzyki rozrywkowej, popkulturowej. Na disco polo kończąc…
Jeśli muzyka, podobnie, jak wszystko, podlega nieustannym zmianom wraz ze swoimi ograniczeniami i możliwościami, to z jednej strony można spojrzeć na nią jak na zjawisko, które towarzyszy nam w różnych sytuacjach. Na przykład w klubie, w którym muzyk jest DJem, a słuchacz nie przyszedł analizować, słuchać, przeżywać, tylko tańczyć. Muzyka posiada różne funkcje, w tym różne funkcje dla różnych grup społecznych. Dlatego zawsze znajdzie się taka, która na przykład stworzy swój własny, obcy czy mało zrozumiały dla pozostałych w odbiorze „język”. Uzna muzykę na przykład za zjawisko analityczno-intelektualne, awangardowe, niedostępne dla innych, chociaż z jakimś prawdopodobieństwem z pewnością możliwe do zrozumienia dla większości w procesie edukacji.
W Polsce artystyczne kształcenie muzyczne skupia się wokół Państwowych Szkół Muzycznych i Akademii Muzycznych. Naukę w Szkołach i na Akademiach ma cechować uwrażliwienie na piękno, estetykę, wartości form i norm, praktyk wykonawczych, społecznej pedagogiki wywodzącej się z muzycznych tradycji.
Jeśli Słownik Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN definiuje artystę, jako osobę uprawiającą jakąś dziedzinę sztuki lub odznaczającą się mistrzostwem w jakiejś dziedzinie to czy można bezkrytycznie uznać, że każda muzyka jest sztuką, a w związku z tym każda osoba zajmująca się muzyką – artystą? Przestrzeń muzyczna, artystyczna zmieniła się. Zdaje się, że w europejskiej kulturze – trochę nie mając wyjścia, uległa również tendencjom kapitalistycznym. Choć zdarza się, że im się wymyka, nie będzie w niej obcy ani kult muzyka geniusza, ani perfekcja wykonawcza, ani ponadhistoryczna wartość, ani element beztroskiej ludowości, ani disco polo. Dodatkowy wpływ na postrzeganie twórców i wykonawców ma powszechna dostępność do technologii. Osoby, które szczerzej interesując się muzycznym dyskursem mogą sięgnąć po pozycję „KULTURA DŹWIĘKU. TEKSTY O MUZYCE NOWOCZESNEJ” – Cox Christoph i Warner Daniel*. Wstęp do wydania polskiego – Michał Libera. Można i warto wyrobić sobie własne zdanie.
*ISBN:9788374539524
