W związku z pandemią wirusa SARS–CoV–2 rekrutacja do Szkół Muzycznych przebiega w wyjątkowych warunkach. Dlatego warto przypomnieć z jakimi stereotypami bywa, że mierzą się uczniowie i nauczyciele Szkół Muzycznych.
Współczesna diagnostyka medyczna oraz badania naukowe związanie z wykorzystywaniem technik neuroobrazowania mózgu wskazują na korzystny wpływ muzyki (nie każdej) na rozwój i funkcjonowanie człowieka. Dlatego wydaje się, że nauka muzyki klasycznej czy jazzowej powinna być bardziej popularna wśród dzieci i młodzieży, niż jest.
Anna Antonina Nogaj w publikacji Korzyści wynikające z kształcenia muzycznego* zwróciła uwagę na kilka stale krążących w społeczeństwie mitów na temat artystycznej edukacji muzycznej.
Szkoła muzyczna odbiera dzieciństwo (zadania realizowane przez dziecko w szkole muzycznej traktowane są jako bardzo obciążające i trudne) – współczesna pedagogika uwzględnia psychofizyczne możliwości dzieci, żeby osiągnąć poziom biegłości, stopień trudności powinien być podnoszony, ale nie za wszelką cenę.
Szanse na powodzenie w edukacji muzycznej mają tylko dzieci muzyków – nie ma dowodów na to, że wybitnymi muzykami zostają wyłącznie dzieci profesjonalistów.
Jeśli dziecko rozpocznie naukę na wybranym instrumencie, nie można już będzie tego instrumentu zmienić – można zmienić instrument w trakcie nauki w szkole muzycznej.
Szkoła muzyczna dostarcza wielu stresujących sytuacji – w szkołach muzycznych dzieci uczone są strategii efektywnego radzenia sobie zarówno ze stresem, jak i z emocjami.
W szkole muzycznej jest mniejszy nacisk na naukę przedmiotów ogólnokształcących, co ogranicza możliwość wyboru innego, niemuzycznego zawodu – szkoły muzyczne z profilem ogólnokształcącym objęte są dokładnie tymi samymi egzaminami zewnętrznymi przeprowadzanymi przez Okręgowe Komisje Egzaminacyjne, co szkoły ogólnokształcące bez profilu muzycznego.
Nauka w szkole muzycznej pociąga za sobą niezliczoną liczbę obowiązków – obowiązki w szkole muzycznej są określone, a zajęcia tam prowadzone stymulują rozwój psychofizyczny i umiejętność samoorganizacji.
Ćwiczenie na instrumencie kojarzy się uczniom tylko z ciężką pracą – w szkołach muzycznych wykorzystywane są metody, które poszerzają konkretne kompetencje techniczno-wykonawcze. Uczniowie zazwyczaj rozumieją istotę ćwiczenia i najczęściej czerpią ze swoich umiejętności satysfakcję.
Nie oznacza to, że Szkoły Muzyczne są szkołami idealnymi i nie zdarzają się w nich przypadki, kiedy relacja mistrz-uczeń bywa trudna. Nadal, warto zgłosić dziecko do Szkoły Muzycznej I stopnia, szczególnie takie, które wykazuje uzdolnienia muzyczne, i przekonać się na własnej skórze jak współcześnie wygląda artystyczna edukacja muzyczna. Szkoła Muzyczna II stopnia jest przeznaczona dla młodzieży, która pragnie w przyszłości związać się zawodowo z muzyką i nie oznacza to, że nie można zmienić zdania.
Informacje o typach szkół muzycznych znajdują się na stronie www Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego: System kształcenia artystycznego
*Anna Antonina Nogaj – Korzyści wynikające z kształcenia muzycznego, Zeszyty Psychologiczno-Pedagogiczne Centrum Edukacji Artystycznej, Zeszyt nr 4, Różnorodność oddziaływań psychologiczno-pedagogicznych w szkolnictwie artystycznym, str. 22-25, https://cea-art.pl/pub/CEA-z-4-maly.pdf (02.01.2018)
